2011 Σχόλια Κοινού – Μικρά

ΣΧΟΛΙΑ ΚΟΙΝΟΥ – ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ #1

To animation “The Adjustable Cosmos” σκην. Adam Duncan (Αυστραλία), το οποίο θυμίζουμε ήρθε 3ο στην σειρά προτίμησης για το Bραβείο Short Supreme και 4ο στη σειρά προτίμησης για το Βραβείο Best Short Idea, κέρδισε και την πένα σας, καθώς δεν τσιγκουνευτήκατε τα θετικά σχόλια, όπως:

“Excellent!”

“Ι could watch it over and over again!”

“Could be shorter. Nevertheless I enjoyed it very much!”

Ενδιαφέρον στη ζώνη αυτή είχε η αντίδρασή σας στο “Salva El Mundo” (Save The World) σκην. Borja Echeverria Lamata (Ισπανία). Μας γράψατε

“Τι δουλειά έχει αυτή η ταινία σε SFF Festival;” και “Δεν είναι sff!”

Α ναι, ε; Πώς διάβολο λοιπόν μας ξέφυγε και συμπεριλάβαμε στο πρόγραμμα του SFF-rated ATHENS μια ταινία όπου τα όντα που περιγράφονται σ’ αυτήν κάνουν τα πάντα με την ακριβώς ανάποδη/αντίστροφη σειρά απ’ ότι η ανθρώπινη φυλή; Ξέρετε εσείς κάποιο φυσικό (ή κοινωνικό νόμο) που να το επιτρέπει αυτό;

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ #2

Εδώ μάλλον σας εντυπωσιάσαμε και τα σχόλιά σας ήταν κυρίως συνολικά, όπως:

“Εντυπωσιακά ωραίες όλες!” και “Καλές ταινίες και έξυπνες“.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ #3

Εδώ ξεχωρίζουν δύο σχόλια: για το ανατριχιαστικό “File Under Miscellaneous” (σκην. Jeff Barnaby, Καναδάς) κάποιος έγραψε “Φρανκενσταϊνική ναζιστική ιδέα! Cool”

ενώ για το “Cekanje” (Waiting), σκην. Daniel Beres, Βοσνία & Ερζεγοβίνη, γράψατε “Ωραία ιδέα. Ωραία ατμόσφαιρα. Ωραία Πρωταγωνίστρια (!!!)”

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ #4

“Όλα στο DVD” (υποθέτουμε εννοεί το SFF-rated DVD που θα κυκλοφορήσει με επιλογές από τα έτη 2010-2011)

“Ευχαριστούμε”.

ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΖΩΝΗ #5

Η 5η Ζώνη του Διαγωνιστικού είχε τις δύο ταινίες που βραβεύτηκαν. Και πράγματι το “Dead On Time” (Short Supreme 2011) έλαβε σχόλια όπως

Dead on Screen

“Epic! Όλα τα λεφτά!”, ‘”Συγχαρητήρια για την Ελληνική Ταινία”, “Χειροκροτήματα θεατών δικαίως!”, “The Best!!”, “To Dead On Time το καλύτερο, μπράβο στα παιδιά”, “!!!!!”, “Dead On Time: Υποκριτική χάλια, κείμενο χάλια, ιδέα εξαιρετική”, “Το καλύτερο ήταν το ελληνικό”, “Καλό!”, “Dead On Time! The best of the best!”, “Εξαιρετικο!”, “Πολύ καλό! ωραίο σενάριο”, “Κορυφαίο! Και Ελληνικό!”, “Αριστούργημα! Χιούμορ και σεναριακή πρωτοτυπία! καμία σχέση με ό,τι έχω ξαναδεί από αντίστοιχα μικρού μήκους!”

ενώ και το “Tous Les Hommes S’ appellent Robert” (Best Short Idea 2011) είχε σχόλια όπως ““Χειροκροτήματα θεατών δικαίως!”, “Highly Original!”, “Πολύ Ωραίο!”, “Έξυπνο Σενάριο”.

…ενώ δεν έλειψαν και σχόλια όπως “Στο DVD!” και “Υψηλή ποιότητα ταινιών. Συγχαρητήρια”.

ΘΕΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ

CREATURES

To πιο δημοφιλές Θεματικό μικρό ήρθε από αυτή την ενότητα. Παρ’ όλα αυτά, εκτός από κάτι άναρθρες κραυγές έκστασης, το The Furred Man (“Άπαιχτο!”, “Θεϊκό!”) δεν ήταν αυτό που προκάλεσε τα περισσότερα σχόλια, αλλά το “El Grifo” (The Faucet) σκην. Denis Rovira, Iσπανία (σκηνοθέτης που συμμετέχει με άλλη ταινία του στο SFF-rated ATHENS DVD 2006-2009:

“Πολύ ωραία ιδέα”, “Εξαιρετικό”

“Ρεαλιστική” (υποννοώντας μάλλον ότι δεν ανήκει ως είδος στο Sci-Fi & Fantasy). “Δεν είναι (του) Φανταστικού“, συμφώνησε άλλος.

Kάποιο άλλο χέρι όμως έγραψε “Δεν κατάλαβα το κίνητρο της βρύσης“, δείχνοντας πλήρως συντονισμένος με τον τρόμο που (θα έπρεπε να μας) προκαλούν οι οικιακές συσκευές! (ο τρόμος συχνά δεν έχει γιατί, έχει μόνο τι).

Τέλος ένα σχόλιο ήταν “Αντιγραφή σεναρίου από το 127 Hours” (Ντάνυ Μπόυλ) και με αυτό θα διαφωνήσουμε οριζοντίως και καθέτως: τι σχέση έχει η μετατροπή του εξ ορισμού φιλικού και οικείου σπιτικού περιβάλλοντος σε εφιαλτική παγίδα, επειδή έτσι της κάπνισε της βρύσης, με τις περιπέτειες ενός ορειβάτη σε κάποιο αφιλόξενο βράχο; Το δίπτυχο “Παγίδευση-Ακραίο Τίμημα Επιβίωσης” (που χαρακτηρίζει και τις δύο ταινίες) αποτελεί κοινή βάση δημιουργίας εκατοντάδων (ή μάλλον χιλιάδων) καλλιτεχνικών έργων. Η δύναμη της ταινίας του Denis Rovira δεν βρίσκεται στο ριζοσπαστικό/αναπάντεχο σενάριο, αλλά στον τρόπο που κινηματογραφείται αυτή η ιστορία οικιακού τρόμου.

Φαίνεται όμως ότι αυτή η ενότητα προκάλεσε γενικώς διαφωνίες. Ένα άλλο σχόλιο ήταν

“Γιατί να δούμε για δεύτερη φορά ταινίες μικρού μήκους; 1 φορά είναι υπεραρκετή!”…

Γιατί είναι υπεραρκετό το να δείτε μία φορά μια μικρή; Μήπως νομίζετε ότι παίρνετε ότι υπάρχει για να πάρετε από αυτήν, στα πολλά και διάφορα επίπεδα στα οποία λειτουργεί μια ταινία; Π.χ είστε σίγουροι ότι προσέξατε τη βρύση που χαμογελούσε στο El Grifo; Ότι πιάσατε όλα τα χιουμοριστικά στοιχεία και σχόλια στο The Furred Man; Ό,τι μαντέψατε σωστά ποιο μάτι του Murdoch είναι καλλυμένο; Αναμοχλεύτηκαν με τη μία όλες οι μνήμες βλέποντας το United Monster Talent Agency; Καταλάβατε τι είδατε στο Basar Vedam; Νοογραφήσατε όλες τις παραλλαγές της απελπισίας που προσφέρει η ιστορία αδελφικού ανταγωνισμού και αλληλοσπαραγμού στο Sisters; Στοχαστήκατε πάνω σε αυτό που θεωρείτε αυτονόητο κομμάτι του πολιτισμού μέσα στον οποίο ζείτε (Χριστιανισμός), βλέποντας τη Σκιά του Βονιφάτιου;…

Αν η μικρή διάρκεια σημαίνει “λίγο περιεχόμενο”, τότε υποθέτω ότι και ένα τραγούδι το ακούτε μόνο μία φορά, ενώ επαναλαμβάνετε μόνο τις μακράς διάρκειας συμφωνίες κλασικής μουσικής.

Στο SFF-rated ATHENS, οι ταινίες μικρού μήκους είναι σημαντικές, διότι στην Επιστημονική Φαντασία και το Φανταστικό, η μικρή φόρμα έχει προσφέρει αμέτρητα αριστουργήματα (διηγήματα και ταινίες μικρού μήκους). ΔΕΝ ισχύει το ίδιο για τις ρεαλιστικές τέχνες -εκεί, όντως, η μικρή φόρμα είναι σαφώς συγκριτικά υποδεέστερη της μεγάλης. Όχι όμως εδώ.

LATINO LOVERS

Λατίνοι Εραστές είναι αυτοί, πάθη θα προκαλούσαν.

“Μιλάμε για Φεστιβάλ Sci-fi ή για latin Soap Opera με επίφαση Φανταστικού; Οι επιλογές των ταινιών είναι ατυχείς”.

“Ωραίοι οι Λατίνοι”, υποστήριξε κάποιο άλλο σχόλιο.

…Ενώ το μοναχικό τέρας από την Βραζιλία (O Solitario Ataque de Vorgon – Vorgon’s Lonesome Raid, σκην. Caio Dandrea) βρήκε συμπάσχοντες – “Θέλω sequel του Vorgon”, “Θέλουμε ξανά να δούμε Vorgon”…

DREAM MAKERS

Εδώ τα μεγαλύτερα πάθη τα προκάλεσε η μικρή “Hollywood Forever” σκην. Amy Ludwig (ΗΠΑ):