Tα Καλά, τα Κακά, και τα Μυστήρια…
Για τις οχτώ ταινίες μεγάλου μήκους που διαγωνίστηκαν για το Βραβείο Κοινού, καθώς και για τις τέσσερεις ζώνες προβολής του Διαγωνιστικού Μικρού Μήκους, δώσαμε στο Κοινό έγχρωμα, καλοτυπωμένα έντυπα για να ψηφίσουν. Με χώρο για σχόλια. Και σχολίασαν, κυρίως τις ταινίες μεγάλου μήκους, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που νομίζω ότι του χρόνου θα πρέπει να έχουμε και έναν Διαγωνισμό για το Καλύτερο Σχόλιο Κοινού.
Ακολουθεί λοιπόν μια επιλογή από τα Καλά, τα Κακά και τα Μυστήρια σχόλια, τα οποία κατά την άποψή μου λένε περισσότερα για τις ταινίες απ’ ό,τι οποιαδήποτε βαθμολογία που οδήγησε στο Βραβείο Κοινού. Παραθέτουμε και προφορικά σχόλια που ακούσαμε για τις τρεις μεγάλες εκτός συναγωνισμού (μεταμεσονύκτιες). Σε παρένθεση και με πλάγια γράμματα, ορισμένες δικές μας προσθήκες. Διαβάστε, σκεφτείτε, και φανταστείτε.
ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
“Ο ΑΛΧΗΜΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΛΙΣΤΕΡ ΚΡΟΟΥΛΙ” (CHEMICAL WEDDING) σε σκηνοθεσία του Julian Doyle
«Το τελευταίο λεπτό άγγιξε τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Η υπόλοιπη ταινία πρόκειται για διεστραμμένη φαντασία με κακή προσπάθεια black humor».
«Υπέροχος ο καθηγητής Χάντο, και πριν και μετά την μεταμόρφωσή του, πολύ καλή η μουσική και όμορφη η ιδέα του παντρέματος του μεταφυσικού με την Τεχνολογία (και όμορφα δοσμένη)».
«Δυνατές Ερμηνείες. Αγγλικό χιούμορ. Λίγο Μπέρδεμα στο τέλος. Forever Iron Maiden!»
«Αριστούργημα…θα ήταν αν ήταν πιο αστείο!»
«Εξαιρετική. Ο λόγος που ήρθα». (στο φεστιβάλ)
«‘Αποκρυφιστικές’ και ‘επιστημονικές’ γνώσεις αναμεμειγμένες. Αφορμές για εξερευνήσεις». (προφητεύοντας τον ευχαριστήριο λόγο του Julian Doyle)
«Our fate: a spirit–flesh debate. Άψογο!»
«…αλλά what the fuck?!?!?!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Καλή»)
«Ήμαρτον!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Κακή»)
«Εξαιρετικό θέμα για ταινία, συγχαρητήρια για την επιλογή της ταινίας για το φεστιβάλ».
«Τhe movie wasn’t subtle enough».
«To moonchild είναι ο λυκάνθρωπος».
«Ενδιαφέροντα περίεργο. Έξυπνη κατάληξη».
«Τα ‘σπασε». ( αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Καλή»)
«Time is bomb».
«Δυστυχώς έχει χωροχρονικά παράδοξα – πλάκα είχε όμως!»
«Funny amusing, scientifically sound. An excellent film».
«Ίσως το καλύτερο b–movie των 00’s».
“ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΝΕΝΑΣ” (NOBODY) σε σκηνοθεσία του Shawn Linden
«Ατμοσφαιρικό, τονισμένες οι φωνές, ηθοποιία, απαιτεί συνεχή παρακολούθηση, θα ‘θελα να το ξαναδώ».
«Πέτυχε το στόχο της να δημιουργήσει ένα ανικανοποίητο κοινό». (αξιολογώντας την ταινία ως «Καλή»)
«Είναι sci–fi? Μπορεί να παίζει καλύτερα σε κόμικ».
«Έχασα τη μπάλα…»
«Το Σύστημα της Μη-Λογικής αποκαλύπτεται… Φανταστικό!»
«Δεν είχε σενάριο».
“ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ” (THE DEAD OUTSIDE) σε σκηνοθεσία της Kerry Anne Mullaney
«Ωραία τοπία».
«Λιτό, ψυχρό, σκληρό, ζοφερό, σαν το παρόν και το μέλλον μας».
«Έχανε σε πλοκή και υπόθεση, με κέρδισε η ατμοσφαιρικότητά του και η έμφαση στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων».
«Δώστε budget στην κοπέλα και θα κάνει θαύματα». (παραμένει το αγαπημένο μου σχόλιο)
«Σκωτσέζικο ντουσάκι». (αξιολογώντας την ταινία ως «Κακή»)
«Τέτοια “b” εργάρα καιρό είχαμε να δούμε! Η Sandra Louis Douglas είναι ‘όλα τα λεφτά!’»
“Η ΕΣΩΤΕΡΗ ΣΚΙΑ” (ΤHE SHADOW WITHIN) σε σκηνοθεσία της Silvana Zancolo
«Εξαιρετική επιλογή χώρου. Άπαιχτη φωτογραφία. Ο μικρός πολύ καλός. Η μάνα… απίστευτα ΣΚΛΗΡΗ. Ταινία σκληρή και τρυφερή συγχρόνως».
«Υπερβολική».
«Η καλύτερη ταινία του φεστιβάλ».
“ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ” (SHADOWLAND) σε σκηνοθεσία του Wyatt Weed
«Μια εύστοχη αλληγορία επί της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Ο έμφυλος πυρήνας της ταινίας σκόπιμα θεωρώ υποφωτίστηκε (η αδιέξοδη διπολικότητα της σύγχρονης γυναίκας του Δυτικού Κόσμου, πιεσμένη μεταξύ της βαρετής προσέγγισης προβλέψιμων στυφών ανδρών και του φονικού ενθουσιασμού της για τον Έναν, τον αφοσιωμένο ιερωμένο κυνηγό). Σχεδόν αριστούργημα… θα έγραφα κι άλλα αλλά δεν με φτάνει η κόλλα». (υπάρχει πάντα το πίσω μέρος της σελίδας)
«Τζίζας Κράιστ!!!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Κακή»)
«Της πετάχτηκαν τα δόντια έξω και σώθηκε…» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Καλή»
«Tόινγκ! Τι να πούμε: χρόνοι? Μοντάζ? Flashback? Ερμηνείες? Στόρυ? Θάβει και Αγγελόπουλο! Η κυρία, δε, μας αναστάτωσε… όλες!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Καλή»)
«Μαγική ταινία. Η πιο ανατρεπτική βαμπιρο-κομεντί που έχω δει (έχω δει άλλες 2)».
«Ωραία η ανατροπή του μύθου».
«Μου θύμισε παλιές εγγλέζικες και αμερικάνικες ταινίες προ αρκετών ολυμπιακών αγώνων».
“ΧΤΙΣΜΕΝΟΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ” (WALLED IN) σε σκηνοθεσία του Gilles Paquet-Brenner
«Ομοιάζει με τον μύθο ‘Το Γεφύρι της Άρτας’».
«Μινιμαλιστική εκδοχή του δεσποτικού ρόλου της μεταμοντέρνας και δη Bauhaus αισθητικής η οποία παγιδεύει τον κοινωνικό χωροχρόνο στον τεχνητό πλην όμως πραγματικό αρχιτεκτονικό αντίστοιχο του ρόλου του -κατά (Max) Weber ορισμένου- κράτους και του περιοριστικού του ρόλου. Ωραίο μωρό η πρωταγωνίστρια».
«Τrue Story!!!»
«Aγχωτική!!!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Καλή»)
«Ταινία φαντασίας, αν και το θέμα της ταινίας δεν βρίσκεται και τόσο στη σφαίρα της φαντασίας, αντίθετα θα έλεγα».
«Φτηνό αλλά όχι με έναν κλασσικό b–movie τρόπο, αλλά με έναν βιντεοκλαμπάτο».
“ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΖΩΗΣ” (A HERCEG HALADEKA) σε σκηνοθεσία του Peter Timar
«Έξυπνη ιδέα, πετυχημένο σχόλιο για τις ανθρώπινες σχέσεις».
«Τέλεια!!!»
«Ό,τι πιο πρωτότυπο έχω δει εδώ και χρόνια».
«Ωραία και έξυπνη ταινία. Ευτυχώς που δεν είχε κλασικό happy–end!»
“ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ” (DARK SPIRITS) σε σκηνοθεσία του Huck Keppler
«Παρά το χαμηλό budget, η ατμόσφαιρα είναι τέλεια».
«Πολύ καλή δουλειά …θέλει αρκετή δουλειά –σαν χώρα». (αναφέρεται στην Τσεχία)
«Οι 11 Διαστάσεις του Elegant Universe μπλέκονται με τον άυλο–υλικό κόσμο του υποκόσμου σ’ ένα πλέγμα Άχρονης Συγχρονικότητας και Φαντασίας… στην άθεη μετα-κομμουνιστική Πράγα…»
«Ζήτω η Τσεχία!» (αξιολογώντας την ταινία ως «Πολύ Κακή»)
«Υπέροχα ατμοσφαιρική, μυστηριακή, τρομακτική. Ο φόβος ενεδρεύει σε κάθε σκηνή. Η Πράγα το πιο ταιριαστό, υποβλητικό σκηνικό. Το μόνο αταίριαστο, το χρώμα μαλλιών της πρωταγωνίστριας. Είναι δυνατόν να είναι ξανθιά;»
ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ (ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΚΤΙΕΣ)
“ΚΟΚΚΙΝΑ ΧΕΙΛΑΚΙΑ” (GRACE) σε σκηνοθεσία του Paul Solet
“Νοσηρό”. (με πρόσωπο που έλαμπε)
“Η μητέρα του Solet την έχει δει την ταινία;”
“Ενα σκληρό σχόλιο για μια κοινωνία εμβαπτισμένη στο θηλυκό”.
“ΧΘΕΣ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ” (YESTERDAY) σε σκηνοθεσία του Robert Grant
” Δεν χρειαζόμαστε τα ζόμπι. Η ταινία απέδειξε ότι οι άνθρωποι μπορούν να φάνε ο ένας τον άλλον, οποτεδήποτε, οπουδήποτε, για την πλάκα του πράγματος”.
“Παρατήρησε κανείς άλλος το υποβόσκον χιούμορ και την πλάκα που διατρέχει την ταινία;”
“O Romero μπορεί να συνταξιοδοτηθεί ήσυχος πλέον, γνωρίζοντας τας ότι η κληρονομιά του είναι σε καλά χέρια”.
“ΜΕΘΥΣΜΕΝΗ ΒΟΜΒΑ” (BUMBA ATOMIKA) σε σκηνοθεσία του Michele Senesi
“Μπορύμε να έχουμε τον κατάλογο των κρασιών παρακαλώ;”
“Αηδιαστικό”.
“Ατομική βόμβα, όντως”.
SHORT FILM COMPETITION
Ζώνη Προβολών Ι
«Το στοιχείο που χαρακτηρίζει το φανταστικό είναι η έκπληξη. Άμα φύγει αυτή, τι μένει; Όχι, δεν θα ήθελα να ξαναδώ τα ίδια, όσο ενδιαφέροντα κι αν είναι, εκτός βέβαια κι αν έχουν να με διδάξουν κάτι».
Ζώνη Προβολών ΙΙ
«Ασυνήθιστες ταινίες που θα ήθελα να τις ξαναδώ».
Ζώνη Προβολών ΙΙΙ
«Πολύ προσεγμένη εκδήλωση. Ωραίος κόσμος. Καθαρά ποτά. Felicitations!»
Ζώνη Προβολών IV
«Ωραία θα ήταν να είχαμε και αγγλικούς υπότιτλους».
SFF-rated ATHENS 
Leave a Reply